Dipsacus fullonum Linnaeus, 1753
Algemene namen:
Cardère sauvage, Cabaret des oiseaux, Lavoir-de-Venus, Peigne-à-Loup [Fr], Grote kaardebol [Nl], Wilde Karde [De], Cardo dei lanaioli, Scardaccione selvatico [ Il], Cardencha, Cardo de cardador [Es].
Etymologie:
Dipsacus komt van het Griekse διψαώ [dipsao], dorstig zijn. De Romeinen noemden de plant "Lavacrum veneris", wat het bekken van Venus betekent, omdat deze bladeren van de stengel aan de basis zijn samengevoegd en regenwateropvangbekers rond de stengel vormen.
Carders danken hun naam aan het feit dat stekelige bloemhoofdjes werden gebruikt om wollen stoffen te kammen, om de vezels te "plagen" voordat ze werden gedraaid (van Oud-Engelse teasan, wat plagen betekent). De hoofden van Fullers cardera (D. sativus) hebben gebogen stekels; Ze werden ook gebruikt om de stapel op te tillen, of "dutje" van stof.
Lengte van het bloemhoofd: 5 tot 8 cm. Steel lengte: 50 – 150 cm.
Wilde distel is een hoge, nogal sculpturale plant, met een diep hellende en gegroefde stengel. De bladeren aan de basis van deze stengel vormen een rozet, terwijl die op de stengel in paren zijn gerangschikt. De buisvormige bloemen zijn paarsroze van kleur en worden beschermd door stekels.
Biologie:
Wilde distel is een tweejarige plant die groeit uit een sterke gele penwortel. De bloemen zijn aanwezig van juli tot augustus en worden bestoven door verschillende bijen en langtonige vliegen. Het is bekend dat het ongewervelde dieren vangt in zijn met water gevulde bladbases, maar experimentele tests van de reproductieve voordelen hiervan ontbraken. Een studie toonde aan dat het toevoegen van dode Diptera-larven aan de basis van de bladeren een toename van 30% in zaadvorming en zaadmassa veroorzaakte. Deze studie levert het eerste empirische bewijs van carnivoor reproductief voordeel in Dipsacus fullonum.
Leefgebied: ruige weilanden, houtwallen, struikgewas, bermen en braakliggende percelen.
